Najczęstsze przestępstwa psychopaty

Psychopaci nigdy nie mają wyrzutów sumienia.

Psychopaci nie czują żadnych emocji. Dzięki temu potrafią być okrutni i bezwzględni.

Psychopaci lubią patrzeć na ból innych osób!!!

Psychopaci nie mają żadnych hamulców (bo nie mają wyrzutów sumienia).

Potrafią zniszczyć inną osobę psychicznie, doprowadzić na skraj rozpaczy… po czym spokojnie udać, że nic się nie stało i … oskarżyć skrzywdzoną osobę o niestabilność psychiczną!

Mając na uwadze to, co napisano wyżej o psychopatach, nie dziwi, że najczęściej są oni sprawcami przestępstw przeciwko życiu, zdrowiu, a przede wszystkim znęcania się psychicznego…

Inna sprawa, że niestety rzadko trafiają pod więzienia, bo niestety mają nad swoimi ofiarami władzę emocjonalną…

Ale być może to się zmieni…

Mam taką cichą nadzieję, że nagłośnienie przeze mnie tematu psychopatii (w wielu moich artykułach na tej stronie – vide:o psychopatach) oraz wskazanie przestępstw, których znamiona wyczerpuje zachowanie psychopaty, jak również wskazanie postępowania przy uwalnianiu się od psychopaty (vide: Gdy Ty porzucisz psychopatę), pomogą wielu ofiarom psychopaty uwolnić się od niego.

Nawet jeśli psychopata Cię niszczy już od 20 lat, albo tylko jeden dzień, nigdy nie jest za późno na uwolnienie się z tego koszmaru….

Postaram się Wam przedstawić przestępstwa i ich znamiona oraz wyjaśnić na czym polegają, przekładając z języka prawnego na „zwykły”, abyście mogli zwrócić się o ochronę do organów ścigania.

Wtedy już poczujesz się bezpiecznie.

Przestępstwa psychopatów:

1.stalking (uporczywe nękanie)

Art 190a Kodeksu karnego stanowi:

§ 1. Kto przez uporczywe nękanie innej osoby lub osoby jej najbliższej wzbudza u niej uzasadnione okolicznościami poczucie zagrożenia, poniżenia lub udręczenia lub istotnie narusza jej prywatność,

podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.

(§2 – 3 pominięty)

§ 4. Ściganie przestępstwa określonego w § 1 lub 2 następuje na wniosek pokrzywdzonego.

Zajmijmy się § 1, gdzie opisane są znamiona podstawowego typu przestępstwa stalkingu.

Przestępstwo to może być popełnione tylko umyślnie zarówno z zamiarem bezpośrednim, jak i ewentualnym.

Czyli sprawca ma zamiar jego popełnienia, to jest chce go popełnić (zamiar bezpośredni) albo przewidując możliwość jego popełnienia (zamiar ewentualny), na to się godzi.

Zgodnie z Komentarzem do Kodeksu karnego pod redakcją Grześkowiak (2021r.):

Dobra chronione

Dobrem chronionym jest prawo do życia w poczuciu bezpieczeństwa, tj. wolnego od jakiejkolwiek formy dręczenia, poniżenia, nękania lub poczucia zagrożenia.

Ochronie podlega zatem wolność psychiczna człowieka, ale także jego prawo do ochrony życia prywatnego i rodzinnego, gdyż sprawca może być karany również za istotne naruszenie prywatności ofiary.

Najczęściej jednak istotą tego czynu będzie sytuacja, w której sprawca dokonuje zamachu na psychikę człowieka poprzez naruszenie jego prywatności.

W świetle art. 190a § 1 KK odpowiedzialności karnej podlega ten, kto przez uporczywe nękanie innej osoby lub osoby jej najbliższej wzbudza u niej uzasadnione okolicznościami poczucie zagrożenia lub istotnie narusza jej prywatność. Podstawowym zachowaniem wyrażającym czynność sprawczą tego przestępstwa jest zatem uporczywe nękanie.

Pojęcie nękania

Przez nękanie należy rozumieć wielokrotne, powtarzające się prześladowanie wyrażające się w podejmowaniu różnych naprzykrzających się czynności, których celem jest udręczenie, utrapienie, dokuczenie lub niepokojenie pokrzywdzonego albo jego osoby najbliższej (definicja osoby najbliższej zawarta jest art. 115 § 11 KK – za chwilę się tym zajmiemy). Czyli jest to przestępstwo wieloczynowe.

Mogą to być zachowania:

1. zarówno legalne, jeśli oceniać je pojedynczo, polegające np. na :

– wysyłaniu listów (tradycyjnych lub elektronicznych) i SMS-ów,

– telefonowaniu,

– nachodzeniu w różnych miejscach albo

– stałe śledzenie lub naprzykrzające się towarzyszenie

2. jak również nielegalne, wyrażające się np. w

– grożeniu,

– włamywaniu się do skrzynki na listy lub do mieszkania ofiary w celu pozostawienia wiadomości lub innych przedmiotów.

Podejmowane przez sprawcę czynności zawierać się mogą w bezprawnym postępowaniu z rzeczą stanowiącą własność ofiary lub atakować jego cześć lub dobre imię (np. przez rozpowszechnianie nieprawdziwych i przykrych wiadomości).

Przesłanka 1: Uporczywość nękania

O uporczywym zachowaniu się sprawcy świadczyć bowiem będzie:

1. jego szczególne nastawienie psychiczne, wyrażające się w nieustępliwości nękania, tj. trwaniu w swego rodzaju uporze, mimo próśb i upomnień pochodzących od pokrzywdzonego lub innych osób o zaprzestanie przedmiotowych zachowań oraz

2. dłuższy upływ czasu, przez który sprawca je podejmuje.

Element agresji

Zachowanie stalkera nie musi zawierać elementu agresji.

Dla bytu tego przestępstwa nie ma także znaczenia, czy sprawca ma zamiar wykonać swoje groźby.

Motywacja sprawcy

Nadto nie jest istotne, czy czyn sprawcy powodowany jest żywionym do pokrzywdzonego uczuciem miłości, nienawiści, chęcią dokuczenia mu, złośliwością czy chęcią zemsty.

Decydujące jest tu subiektywne odczucie zagrożonego, które musi być oceniane w sposób zobiektywizowany.

Przesłanka 2:

1.Uzasadnione poczucie zagrożenia

1. Poczucie zagrożenia oznacza, że zachowanie sprawcy rodzi u pokrzywdzonego przypuszczenie, że może nastąpić eskalacja zamachu i sprawca jest w stanie posunąć się do naruszenia innych dóbr, jego lub osoby mu najbliższej, w szczególności życia lub zdrowia.

Poczucie zagrożenia może także powstać w wyniku stałego braku komfortu bezpieczeństwa spowodowanego zachowaniem sprawcy, tj. podjęcia przez niego takich czynności, które wytworzą u ofiary stałe wrażenie śledzenia (obserwowania, podglądania) lub naruszania jego rzeczy lub korespondencji.

Poczucie zagrożenia musi jednak być uzasadnione, a zatem poparte obiektywnym przekonaniem, że każdy przeciętny człowiek o porównywalnych do ofiary cechach osobowości, psychiki, intelektu i umysłowości w porównywalnych warunkach także odczuwałby takie zagrożenie.

2. Uzasadnione poczucie poniżenia

1. Poniżenie oznacza zachowanie polegające na:

– obrażeniu godności innej osoby,

– umniejszanie jej wartości,

– przedstawienie w złym świetle wobec innych,

– upokorzenie jej lub w inny sposób okazanie jej lekceważenia albo braku szacunku.

Poczucie poniżenia musi być uzasadnione, a zatem poparte obiektywnym przekonaniem, że każdy przeciętny człowiek o porównywalnych do ofiary cechach osobowości, psychiki, intelektu i umysłowości w porównywalnych warunkach także odczuwałby takie poniżenie lub udręczenie.

3. Uzasadnione poczucie udręczenia

Udręczenie obejmuje zachowania polegające na:

– dokuczaniu,

– przysparzaniu cierpień w szczególności psychicznych,

– takim umęczeniu, że ofiara żyje w poczuciu dyskomfortu psychicznego lub fizycznego, który determinuje jej funkcjonowanie.

Poczucie udręczenia musi być uzasadnione, a zatem poparte obiektywnym przekonaniem, że każdy przeciętny człowiek o porównywalnych do ofiary cechach osobowości, psychiki, intelektu i umysłowości w porównywalnych warunkach także odczuwałby takie poniżenie lub udręczenie.

4. Naruszenie prywatności

Przestępstwo uporczywego nękania może też polegać na naruszeniu prywatności pokrzywdzonego.

Prywatność oznacza różne aspekty życia, począwszy od decydowania o swoim wizerunku, sposobie wyrażania emocji i myśli (wypowiedzi) oraz sposobie postępowania.

Cechą prywatności jest to, że zapewnia człowiekowi ochronę przed ingerencją innych ludzi, często więc wyraża się w ochronie miejsca zamieszkania, tajemnicy korespondencji i innych informacji osobistych oraz relacji z osobami bliskimi.

Istotne naruszenie prywatności będzie miało zatem miejsce w przypadku podejmowania przez sprawcę czynności, które godzą w życie prywatne lub rodzinne pokrzywdzonego wbrew jego woli, w szczególności:

– obejmują ingerencję w osobiste sprawy pokrzywdzonego,

– publiczne ujawnienie faktów prywatnych lub

– stawiających go w niekorzystnym świetle,

– a także obejmują naruszenie tajemnicy korespondencji lub

– naruszenie miru domowego.

W orzecznictwie Sądu Najwyższego podkreślono, że prawo do prywatności wyraża się także w wolności od ingerencji w życie prywatne, rodzinne i domowe, i to niezależnie do tego, czy dotyczy faktów obojętnych czy kłopotliwych.

Naruszenie prywatności następuje z momentem określonego działania sprawcy, wkraczającego w sferę życia prywatnego pokrzywdzonego, np. poprzez nagrania lub fotografowanie.

O istotności naruszenia prawa do prywatności nie decyduje sama treść materiałów powstała w wyniku nieuprawnionego wkroczenia w sferę prywatności pokrzywdzonego, ale przede wszystkim to, w jaki sposób do naruszenia doszło i ewentualnie jak często dochodziło do tych naruszeń. (wyr. SN z 12.1.2016 r., IV KK 196/15, Legalis).

REASUMUJĄC:

Kiedy mamy do czynienia z przestępstwem stalkingu?

Przestępstwo stalkingu (art. 190a § 1 KK) zachodzi, gdy łącznie zajdą 2 następujące przesłanki:

1. uporczywe nękanie innej osoby lub osoby jej najbliższej przez sprawcę (psychopatę) oraz

2. wytworzenie u pokrzywdzonego (ofiary psychopaty) przez sprawcę (psychopatę) chociażby jednego z opisanych stanów:

1) uzasadnionego poczucia zagrożenia lub

2) uzasadnionego poczucia poniżenia lub

3) uzasadnionego poczucia udręczenia, albo

4) poczucia istotnego naruszenia jego prywatności.

Czyli do karalności sprawcy za stalking wystarczające jest, aby swoim zachowaniem sprawca wzbudził u pokrzywdzonego uzasadnione poczucie zagrożenia, poniżenia lub udręczenia, albo istotnie naruszył jego prywatność.

Sprawca swoim zachowaniem może spowodować jednocześnie wszystkie lub tylko niektóre z ww. stanów tj. przez uporczywe nękanie może doprowadzić do wzbudzenia u pokrzywdzonego uzasadnionego okolicznościami zarówno poczucia zagrożenia, jak i poniżenia lub udręczenia oraz istotnie naruszyć jej prywatność.

I PAMIĘTAJ:

W sytuacji, gdy psychopata zostanie skazany za przestępstwo stalkingu, może zostać orzeczony także zakaz na okres od roku do 15 lat:

– zakaz zbliżania się do jego ofiary – na określoną odległość np. 50 czy 100 m oraz

– zakaz kontaktowania się zarówno osobiście, jak i przy wykorzystaniu środków porozumiewania się na odległość psychopaty z ofiarą.

INNE przestępstwa:

2. typ kwalifikowany przestępstwa stalkingu – art. 190a § 2 Kodeksu karnego

3. przestępstwo znęcania się fizycznego i psychicznego – art. 207 Kodeksu karnego

4. groźby karalne – art. 190 Kodeksu karnego

5. przestępstwo zmuszania – art 191 Kodeksu karnego

6. naruszenie miru domowego – art. 193 Kodeksu karnego

7. uszkodzenie ciała – art 157 Kodeksu karnego

8. ciężkie uszkodzenie ciała – art. 156 Kodeksu karnego

Wkrótce opis pozostałych przestępstw. 🙂

Bibliografia:

Kodeks karny
Komentarz do Kodeksu Karnego, Wydanie 7, Wydawnictwo Beck 2021 Redakcja: prof. dr hab. Alicja Grześkowiak, prof. KUL dr hab. Krzysztof Wiak Autorzy: dr Filip Ciepły, dr Małgorzata Gałązka, dr Radosław G. Hałas, dr Sławomir Hypś, dr Damian Szeleszczuk

Opracowała:

Doreen Urbańska

Zapraszam Was w przerażający świat psychopaty:

*******

Kim jest psychopata?

*******

Skąd się biorą psychopaci?

*******

Przerażający umysł psychopaty

*******

Jak rozpoznać psychopatę? – Test Hare’a

*******

Objawy psychopatii

*******

Sygnały ostrzegawcze, że poznałaś psychopatę

***

Cykl przemocy psychopaty czyli etapy związku z psychopatą

*******

Dlaczego masz rzucić psychopatę?

*******

Dlaczego związek z psychopatą nigdy się nie uda?

*******

Dlaczego należy trzymać dziecko z dala od psychopaty

*******

Gdy Ty porzucisz psychopatę

*******

Gdy matka jest psychopatą

*******