Bo ciągle w nas się rodzi odwieczna tęsknota
Do wiary w ludzką dobroć – ażeby na próżno
Nikt nie czekał na pomoc drugiego człowieka…

– Maria Kozaczkowa – Dobroć

—

Człowiek, co sieje dobroć – druhów sobie zbiera
Jak gwiazdy, wciąż gotowe rozjaśnić mu mroki
I nigdy sam nie będzie na morzu szerokim
Bez szalupy, kompasu, map, wody ni chleba.

– Maria Kozaczkowa – Dobroć

—

Dobroć to okruch słońca – szkoda, że tak rzadki!
W sercach ludzkich dalekim roznosi się echem
I każdy ją powita serdecznym uśmiechem,
Ściśnie dłoń, spojrzy w oczy, uczci zdjęciem czapki.

– Maria Kozaczkowa – Dobroć