Przypowieść o życiu w ludzkich sercach
To nieprawda, że człowiek umiera. On żyje zawsze w pamięci tych, którzy go kochali. To nieważne, że zakopują człowieka głęboko w ziemi, że nie można go już zobaczyć, dotknąć. Nieważne, gdyż życie polega na obecności, obecności w sercu. Dopóki jest chociaż jedno serce na Ziemi, które pamięta i kocha, to ten człowiek żyje.